18.11.11

Καρδούλες και πάλι!

Γειτονάκια μου καλά, πώς περνάτε; Εδώ και μέρες προσπαθώ να δημοσιεύσω αναρτησούλα αλλά όλο και κάτι ξεπετάγεται και μου ανατρέπει τα σχέδια! Θαρρείς και συνομμωτεί όλο το σύμπαν βρε παιδάκι μου, θέλω και δυο ώρες (μην σας πω και τρεις) μέχρι να φτιάξω την ανάρτηση γιατί στο ενδιάμεσο η μικρή πριγκίπισσα  θα θέλει να λύσει τις απορίες της, θα θέλει να της βάλω να φάει και ό,τι άλλο φανταστείτε θα συμβεί την ώρα που κι εγώ η έρμη έχω ανάγκη να καθίσω στον υπολογιστή να ξελαμπικάρω! 
Και σήμερα, πάνω που έχω ετοιμάσει την ανάρτηση (επιτέλους), κατά λάθος την σβήνω!!!!!!!!! Τα νεύρα μου .... κρόσιααααααααα!!!  Άντε πάλι από την αρχή!

Αυτές τις μέρες κάτι η ασταμάτητη βροχούλα, το κρύο, η πρώτη φωτιά στο τζάκι, μου έφτιαξαν τη διάθεση για ράψιμο. Θυμάστε τις πρώτες μου διακοσμητικές καρδούλες; Έχω μια τρέλα με τις καρδιές. Ε λοιπόν δεν επρόκειτο να μην φτιάξω και χριστουγεννιάτικες!
Τα υλικά που χρησιμοποίησα είναι απλά: τσόχα, κλωστή και παλιά, μάλλινα κουβάρια ... για το γέμισμα! Τώρα εσείς που πλέκετε θα με βρίζετε (καλά βρε αθεόφοβη, δεν ήξερες να κάνεις ένα κασκολάκι, ένα σκουφάκι να ζεσταθεί το μέσα μας; Χειμώνα έχουμε!) και θα 'χετε και δίκιο αλλά αφού δεν είχα το ειδικό βαμβάκι τι να κάνω; Μπορεί άμα τις δείτε (τις καρδούλες) να αλλάξετε γνώμη χι... χι... χι...


Αρχικά έκοψα δύο κομμάτια από τη τσόχα με οδηγό ένα πατρόν σε σχήμα καρδιάς. Στην συνέχεια τα έραψα (blanket stitch). Μετά όμως συνειδητοποίησα πως έπρεπε πρώτα να κάνω το σχεδιάκι της χιονονιφάδας στο ένα κομμάτι και μετά να τα ενώσω. Τέλος πάντων... Πριν κάνω τις τελευταίες ραφές, γέμισα τις καρδούλες με το μαλλί (είπαμε ... μην βρίζετε). Στερέωσα και μια κορδελίτσα από όπου θα κρέμεται και βουαλά!





Για την παρακάτω καρδιά αντί για τσόχα χρησιμοποίησα μια παλιά κουβέρτα φλις. Καλά, της άλλαξα τα φώτα (της κουβέρτας)!




Να σας ταξιδέψω λιγάκι με τη φωτίτσα; Για να σας καλμάρω το λέω,  μπας και με δείτε με άλλο μάτι! χι ... χι... χι...








Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε, γεμάτο με δημιουργίες!

7.11.11

Βραβείο και ένα flash back!

Δεν πρόλαβα καλά καλά να χαρώ το ολοκόκκινο βραβείο μου και σήμερα με περίμενε άλλη μια έκπληξη από την καλή μου fraulitsa Λίτσα από το blog Home is where your story begins. Με κέρασε λοιπόν ένα MARTINI AWARD με την προϋπόθεση όμως να αφηγηθώ μια απρόσμενη τρελή έξοδο- απόδραση!


Δεν μου ερχόταν κάτι στο μυαλό αλλά μετά .... ναι... Αυτό είναι!
Θυμάμαι λοιπόν όταν είχα γνωρίσει τον άντρα μου και ήμασταν στα "ντουζένια" μας έπρεπε να λείψει στην Αθήνα για δύο εβδομάδες προκειμένου να παρακολουθήσει κάποια επαγγελματικά σεμινάρια. Εννοείται πως μιλούσαμε αρκετές φορές την ημέρα στο τηλέφωνο και στην εβδομάδα πάνω, μας φάνηκε ότι είχε περάσει ένας χρόνος. Δεν αντέχαμε μακριά ο ένας από τον άλλο.
Σάββατο βράδυ κι εγώ να είμαι έξω από τα νερά μου και μέσα στα νεύρα. Πριν πέσω για ύπνο έστειλα το τελευταίο μηνυματάκι μου με όλα τα σχετικά (μου λείπεις... σαγαπώ... πότε θα περάσουν οι μέρες...) και κλείνω με τη φράση "μακάρι να μπορούσα να έρθω να σε βρω...".
Έρχεται αμέσως καρφωτή απάντηση "πάρε το εσύ απόφαση και σου κάνω εγώ τα εισιτήρια να έρθεις..."! Πόποοοοοο....... Τι ήταν να μου το γράψει αυτό; Πώς να κοιμηθώ εγώ τώρα; Όλο το βράδυ μηχανευόμουν πώς θα γίνει να φύγω και να πάω να τον βρω στην Αθήνα. Είχα να περάσω και από την Ιερά Εξέταση (τη μάνα μου γιατί ο πατέρας μου δεν θα έπαιρνε και πολλά πράγματα χαμπάρι, ξέρετε πώς είναι οι πατεράδες).  Σκεφτόμουν να μην της πω τίποτα, να πάρω το αεροπλάνο το πρωί και να γυρίσω το βράδυ. Κι αν γινόταν κάτι και με έβλεπε στις ειδήσεις; Τέτοια και άλλα τρελά σκεπτόμουν και είχα μεγάλο δίλλημα, να το πω ή να μην το πω;
Αφού ξημέρωσε ο Θεός τη μέρα ήρθε η αδελφούλα μου να μου βάψει το μαλλί (ήταν και κάμποσο και μακρύ), η ώρα να περνάει κι εγώ να παιδεύομαι ακόμα για το τί θα κάνω. Τελικά πήρα την απόφαση να μιλήσω στη μάνα μου και ό,τι γίνει (είδες τι μπορεί να κάνει μια βαφή των μαλλιών στο κεφάλι; Παίρνεις στροφές και μάλιστα καλές...).
Παίρνω τη μαμά μου από το χεράκι και της λέω τα καθέκαστα. Εκείνη χαμογελάει πονηρά και μου λέει: "Πήγαινε αλλά αν συμβεί κάτι εσύ έχεις την ευθύνη". Μωρέ για πότε ετοιμάζομαι, παίρνω το αυτοκίνητο και πάω στο αεροδρόμιο... Εν τω μεταξύ ο  "εν Αθήναι" δεν γνωρίζει τίποτα μέχρι στιγμής, έχει πλήρη μεσάνυχτα...
Η ώρα είναι 13:30 το μεσημέρι και πάω στο γκισέ του αεροδρομίου για να κόψω εισιτήριο. Θέσεις δεν υπήρχαν! Φτου να πάρει η ευχή! Με βλέπει η κοπέλα έτσι και μου προτείνει να μπω στη λίστα αναμονής! Της λέω κι εγώ βάλε με! Περιμένω ... περιμένω... Μετά από λίγη ώρα με φωνάζει και μου λέει "ξέρετε, υπάρχει μια μόνο θέση και είναι business class, θα υπάρχει μια διαφορά στην χρέωση". Έλα κοπέλα μου κι εδώ ο κόσμος καίγεται, φέρε και την business class και άντε να φύγω να πάω στον καλό μου! 
Περνώ την πύλη και επιτέλους τηλεφωνώ στο αγόρι μου πως καταφθάνω!!!!
-"Σε μία ώρα να βρίσκεσαι στο Ελευθέριος Βενιζέλος!"
-"Γιατί;"
-"Έρχομαι! Έρχομαι!"
Καλά, τον τρέλανα!
Μετά από 1 ώρα βρισκόμουν με το "αγόρι" μου αλλά το καρδιοκτύπι που πέρασα δεν περιγράφεται. Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο που έμενε, τηλεφώνησα και στη μανούλα μου να μην ανησυχεί και την "ενημέρωσα" πως θα επέστρεφα την άλλη μέρα το μεσημέρι! Σιγά μην έφευγα το ίδιο βράδυ...


Τώρα ήρθε η σειρά 5 bloggers να παραλάβουν το βραβείο τους και να πουν τη δική τους ιστορία!
Χαρά http://kantomagapi.blogspot.com
Αχτίδα http://aktida.blogspot.com
Ερμιόνη http://theonewithallthetastes.blogspot.com
Μαρία http://marie-meraki.blogspot.com
Λαμπρούκα http://lamproukam.blogspot.com



Κορίτσια, μόνο μην μεθύσετε από το πολύ Martini!!!


5.11.11

Τα πρώτα μου καδράκια

Καλημέρα γλυκιά μου παρεούλα! Από τις βόλτες μου στα σπιτάκια σας πολύ έχω ζηλέψει τα όμορφα καδράκια που φτιάχνετε. Σκέφτηκα λοιπόν να επιχειρήσω κι εγώ μια τέτοια δημιουργία. Βέβαια εσείς είστε αυθεντία στο είδος και δεν συγκρίνονται τα δικά σας αριστουργήματα με τα πρώτα βήματα μιας αρχάριας. Σας παρουσιάζω σήμερα δύο καδράκια που έφτιαξα με πολύ απλά υλικά! 

Το πρώτο έχει για φόντο ένα σαγρέ χαρτί περιτυλίγματος σε τόνους γκρι-καφέ.



Σε ένα μικρό κομμάτι άσπρο χαρτί έκανα "νερά" με καφέ και γκρι νερομπογιές και ζωγράφισα αυτό το σχεδιάκι. Το ένα από τα τέσσερα το είδα σε κάποιο βιβλίο και μου άρεσε και σκέφτηκα να το ζωγραφίσω σε σχήμα σταυρού για το καδράκι μου.  


Στο δεύτερο έβαλα για φόντο μαύρο χαρτόνι και κόλλησα όμορφα πλατανόφυλλα που βρήκα πεσμένα στις ρίζες ενός δέντρου.




Πώς σας φαίνονται;

Περιμένω τις πιο έμπειρες να μου κάνουν τις πρέπουσες υποδείξεις!

3.11.11

Ένα κατακόκκινο βραβείο

Γεια σας, γεια σας, γεια σας!!!! Πώς περνάτε; Έχω αρκετό καιρό να σας δείξω κατασκευή αλλά δυστυχώς τυχαίνει να έχουν έρθει πάλι όλα μαζί και τα πρωινά να τρέχω σε υπηρεσίες (ΙΚΑ... ΜΙΚΑ... ΣΥΚΑ... κ.λ.π., ξέρετε εσείς) και φυσικά θα πρέπει να φροντίσω να έχω τελειώσει μέχρι τις 12:00 γιατί μετά σχολάει η μικρή πριγκίπισσα από το σχολείο. Και αφού γυρίσουμε στο σπίτι, φάμε μεσημεριανό, κάνουμε ό,τι δεν έχουμε κάνει όλο το πρωί (ξέρετε εσείς). Και όταν έρθει το βράδυ θα κάτσουμε και λίγο να χαλαρώσουμε (ξέρετε εσείς).
Και μετά από αυτό το βαρετό κατεβατό ΜΕ ΧΑΡΑ ΜΟΥ σας ανακοινώνω πως το μπλογκάκι μου απέκτησε ακόμη ένα γλυκό βραβείο χαρισμένο από το γλυκό Μαράκι από το blog Marie-Meraki και την γλυκιά Κική από το blog Creative Moments. Τις ευχαριστώ θερμά και φυσικά θα το χαρίσω σε όλες όσες περάσετε από το σπιτάκι μου (εδώ θα ακολουθήσω το παράδειγμα της Κικής)! Όλα τα blogs είναι πανέμορφα, φτιαγμένα με αγάπη και γεμάτα υπέροχες δημιουργίες! Ας το χαρούμε λοιπόν όλοι μαζί!

Όσο για καινούρια αναρτησούλα, έπεται και αυτή και γρήγορα!
Καλό βράδυ!